Na północny-wschód od wsi, na skraju cmentarza ewangelickiego, podczas I wojny światowej, w zbiorowej mogile przykrytej wysokim kurhanem pochowanych zostało 92 żołnierzy armii rosyjskiej. Najprawdopodobniej byli wśród nich Polacy. Kilka lat później, w 1920 r. pochowano w niej także nieokreśloną liczbę żołnierzy polskich poległych na początku sierpnia 1920 r. w okolicach Paproci Dużej i Pęchratki Polskiej. Pamięć o znajdującym się w tym miejscu pochówku z czasów I wojny światowej została zatarta. Większość z poległych pod Paprocią Dużą i Pęchratką Polską znalazła miejsce ostatniego spoczynku na cmentarzu parafialnym w Szumowie. W wykazie Lista strat Wojska Polskiego "Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920" Wojskowego Biura Historycznego znajdują się nazwiska dwóch żołnierzy poległych w walkach pod Paprocią. Tadeusz Wierzbowski z 201. Pułku Piechoty, poległy 25 VIII 1920 r. został pochowany na cmentarzu parafialnym w Szumowie. Drugim żołnierzem był Kazimierz Wyszyński, podporucznik 202. Pułku Piechoty, poległy 4 VIII 1920 r. Miejsce jego ostatniego spoczynku jest nieznane, można jednak przypuszczać, że jest on jednym z pochowanym w mogile zbiorowej w Paproci Dużej. Jednak w treści pamiątkowej inskrypcji wzmiankowani są jedynie polegli z 201. Pułku Piechoty. Tablica wkomponowana w kurhan została ufundowana w 1990 r. Jej treść brzmi: MATKO POLSKO, OTO GRÓB SYNÓW TWOICH / ŻOŁNIERZY OCHOTNIKÓW 201-GO PUŁKU PIECHOTY / BOHATERSKO OSŁANIAJĄCYCH TYŁY ARMII POLSKIEJ / PODCZAS NAWAŁY BOLSZEWICKIEJ W 1920 r. / POLEGŁYCH NA POLACH PAPROCI DUŻEJ / I PĘCHRATKI 4 SIERPNIA 1920 r. / CZĘŚĆ ICH PAMIĘCI / W 70-ROCZNICĘ / MIESZKAŃCY GMINY SZUMOWO. Źródło: Małgorzata Karczewska, Maciej Karczewski, Miejsca pamięci czynu niepodległościowego na północno-wschodnim Mazowszu, Białystok 2019. Fot. © Małgorzata Karczewska i portal mapowy Narodowego Instytutu Dziedzictwa.